است بين سه امر: 1- آزاد كردن بنده؛- 2 شصت روز روزه گرفتن؛ 3- شصت مسكين را اطعام كردن.

واجب عينى: واجبى كه بر هر فردى با قطع نظر از ديگران واجب است، مانند نماز و روزه.

واجب كفايى: واجبى كه اگر كسى آن را انجام دهد از ديگران ساقط مى‌شود، مانند غسل و ساير تجهيزات ميّت كه بر همه واجب است ولى وقتى كه عدّه‌اى اقدام كنند، از ديگران ساقط مى‌شود.

واجب معلّق: واجبى كه زمان وجوب آن «حال» و زمان واجب «آينده» يعنى وجوبش فعلى است ولى واجب را بايد در شرايط مشخّصى انجام داد مانند وجوب حج پس از تحقّق شرايط استطاعت يعنى كسى كه مستطيع شد حج بر او واجب است ولى بايد صبر كند تا ايّام مخصوص حج فرا رسد و آنگاه عمل نمايد.

واجب منجّز: واجبى است كه زمان وجوب و واجب يكى است، مانند روزه كه در همان وقتى كه واجب مى‌گردد در همان وقت هم بايد آن را انجام داد.

واجب مطلق: واجبى كه در هر شرايطى وجوب دارد، مانند نماز.

واجب مشروط: واجبى كه تنها در شرايط خاصّى واجب مى‌گردد، مانند حج كه تنها با شرط استطاعت واجب مى‌شود.

واجب موسّع: واجبى است كه وقت انجام آن وسيع است، مانند نماز ظهر و عصر كه از ظهر تا غروب وقت دارد.

واجب مضيّق: واجبى است كه داراى وقت مشخّص و محدود است، مانند روزه گرفتن در ماه رمضان.

وارث: كسى كه ارث مى‌برد.

واقف: وقف‌كننده.

وثيقه: سپرده؛ گرويى.

وجه: صورت؛ دليل؛ عنوان.

ودى: رطوبتى كه گاهى پس از خروج بول مشاهده مى‌شود.

وديعه: امانت.

وذى: رطوبتى كه گاهى پس از خروج منى مشاهده مى‌شود.