وصل به سكون: حركت آخر كلمه‌اى را انداختن و بدون وقف آن را به كلمه بعد چسباندن.

وصى: كسى كه مسئول انجام وصيّتى شود.

وصيّت: سفارش؛ توصيه‌هايى كه انسان براى كارهاى پس از مرگش به ديگرى مى‌كند.

وضو: شستن صورت و دست‌ها و مسح سر و پاها براى برپا داشتن نماز.

وضوى ارتماسى: وضويى كه انسان به عوض آنكه آب را روى صورت و دست‌هايش بريزد، صورت و دست‌هايش را در آب فرو مى‌برد و در حال فروبردن يا بيرون آوردن آن قصد وضو مى‌كند.

وضوى ترتيبى: وضويى كه انسان با ريختن آب به قصد وضو روى صورت و دست‌هايش آنها را مى‌شويد.

وضوى جبيره: آن است كه در محل وضو، جبيره باشد.

وطن: جايى كه انسان براى اقامت و زندگى دائمى خود اختيار كند.

وطى: لگدمال كردن؛ كنايه از عمل جنسى است.

وقف به حركت: در حين اداى حركت آخرين حرف يك كلمه بين آن و كلمه بعد فاصله انداختن.

وكيل: نماينده؛ كسى كه از طرف شخصى اختيار انجام كارى را داشته باشد.

ولايت: سرپرستى؛ صاحب اختيار بودن.

ولىّ (يا قيّم): كسى كه به دستور شارع مقدّس سرپرست ديگرى است مانند پدر و پدربزرگ و مجتهد جامع الشرائط.

(ه)

هبه: بخشش.

هدم: ويرانى.

هديه: تحفه؛ ارمغان.

(ى)

يائسه: زنى كه سنّش به حدّى رسيده كه ديگر عادت ماهيانه نمى‌شود.