بيرون نيايد، و اگر كمتر از مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد روزه باطل نمى‌شود.

مسأله 1002: اگر فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد يا در خواب باشد، يا او را به جماع مجبور نمايند به نحوى كه اختيار از او سلب شود روزه او باطل نمى‌شود ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد يا ديگر مجبور نباشد بايد فوراً از حال جماع خارج شود، و اگر خارج نشود روزه او باطل مى‌شود.

مسأله 1003: اگر شك كند كه به اندازه ختنه‌گاه داخل شده يا نه روزه او صحيح است، و كسى هم كه مقدار ختنه‌گاهش قطع شده اگر شك كند كه دخول شده يا نه روزه او صحيح است.

4- استمناء

مسأله 1004: اگر روزه‌دار استمناء كند يعنى با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر بى‌اختيار از او منى بيرون آيد روزه‌اش باطل نيست، ولى اگر كارى كند كه بى‌اختيار منى از او بيرون آيد روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1005: هرگاه روزه دار بداند كه اگر در روز بخوابد محتلم مى‌شود، يعنى در خواب منى از او بيرون مى‌آيد مى‌تواند بخوابد، و چنانچه بخوابد و محتلم شود روزه‌اش صحيح است مخصوصاً اگر ترك خواب موجب حرج باشد.

مسأله 1006: روزه‌دارى كه محتلم شده مى‌تواند قبل از غسل كردن بول كند و بدستورى كه قبلًا گفته شد استبراء نمايد، ولى اگر غسل كرده باشد، و بداند كه بواسطه بول يا استبراء كردن باقيمانده منى از مجرى بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط واجب نمى‌تواند استبراء كند، و اگر روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.

مسأله 1007: روزه‌دارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرا مانده و در صورتى كه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى از او بيرون مى‌آيد بهتر است كه پيش از غسل بول كند.