ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى‌حس مى‌كند يا بجاى دوا استعمال مى‌شود اشكال ندارد.

مسأله 994: اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده بايد لقمه را از دهان بيرون آورد، و چنانچه عمداً فرو برد روزه‌اش باطل است، و بدستورى كه بعداً گفته خواهد شد كفاره هم بر او واجب مى‌شود.

مسأله 995: اگر روزه‌دار بقدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد، مى‌تواند باندازه‌اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد، ولى روزه او باطل مى‌شود، و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيه روز از بجا آوردن كارى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى نمايد و قضاى آن را هم بگيرد.

مسأله 996: كسى كه مى‌خواهد روزه بگيرد لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى‌رود، چنانچه خلال نكند، روزه‌اش باطل مى‌شود، و فرق نمى‌كند كه چيزى از آن فرو رود يا نرود.

مسأله 997: فرو بردن آب دهان اگر چه بواسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد روزه را باطل نمى‌كند.

مسأله 998: فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا بفضاى دهان نرسيده اشكال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.

مسأله 999: جويدن غذا براى بچه يا پرنده، و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولًا بحلق نمى‌رسد، اگر چه اتفاقاً بحلق برسد روزه را باطل نمى‌كند ولى اگر انسان از اول بداند كه بحلق مى‌رسد، چنانچه فرو رود، روزه‌اش باطل مى‌شود، و بايد قضاى آن را بگيرد، و كفاره هم بر او واجب است.

مسأله 1000: انسان نمى‌تواند بخاطر ضعف روزه‌اش را بخورد ولى اگر ضعف او بقدرى است كه معمولًا نمى‌شود آن را تحمل كرد خوردن روزه اشكال ندارد.

3- جماع‌

مسأله 1001: جماع اعم از اينكه از جلو باشد از پشت، صغير باشد يا كبير، روزه جماع‌كننده و جماع شده را باطل مى‌كند اگر چه فقط به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم‌