مسأله 1008: اگر به قصد بيرون آمدن منى كارى بكند در صورتى كه منى از او بيرون نيايد روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1009: اگر روزه‌دار بدون قصد بيرون آمدن منى با كسى بازى و شوخى كند و منى از او خارج شود، در صورتى كه عادت داشته كه با اينگونه كارها منى از او بيرون مى‌آمده، روزه‌اش باطل است، و اگر عادت نداشته كه با اين كارها از او منى خارج شود و اتفاقاً خارج شده باز روزه‌اش باطل است، مگر اينكه اطمينان داشته باشد كه منى از او خارج نمى‌شود.

5- دروغ بستن به خدا و پيغمبر

مسأله 1010: اگر روزه‌دار بگفتن يا بنوشتن با باشاره و مانند اينها بخدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد اگر چه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه كند؛ روزه او باطل است، و احتياط واجب آن است كه ساير پيغمبران و جانشينان آنان، و حضرت زهرا سلام الله عليها هم در اين حكم فرقى ندارند.

مسأله 1011: اگر بخواهد خبرى را كه نمى‌داند راست است يا دروغ نقل كند، نبايد خودش آن را به طور جزم بگويد و لكن اگر خودش هم به طور جزم خبر بدهد روزه‌اش باطل نمى‌شود گرچه ظن به كذب خبر يا احتمال كذب خبر را بدهد.

مسأله 1012: اگر چيزى را باعتقاد اينكه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند، و بعد بفهمد دروغ بوده روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1013: اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مى‌كند و چيزى را كه مى‌داند دروغ است بآنان نسبت دهد، و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1014: اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً بخدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند روزه او باطل نمى‌شود.

مسأله 1015: اگر از روزه‌دار بپرسند كه آيا پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم چنين‌