الف) در حديث موثّق، حنان بن سدير از پدر خويش نقل مى‌كند كه امام باقر عليه السلام فرمودند: «حدّ يقام في الأرض أزكى فيها من مطر أربعين ليلة وأيّامها». [1] ب) سكونى از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند كه آن حضرت فرمودند: قال رسول اللَّه صلى الله عليه و آله:

إقامة حدّ خير من مطر أربعين صباحاً». [2] نظير اين تعابير در برخى روايات ديگر آمده است كه «لإقامة الحدّ للَّه‌أنفع في الأرض من القطر أربعين صباحاً». [3] از مجموع اين روايات استفاده مى‌شود اجراى حدّ آثار وضعى و مهمّى نسبت به مردم و جامعه دارد كه از باريدن چهل شبانه‌روز باران هم فائده بيش‌ترى دارد. چطور امرى را كه اين همه فائده براى مجموعه جامعه دارد بگوييم مختصّ به زمان حضور معصوم عليه السلام است؟!

10- علاوه بر ادلّه‌اى كه ذكر شد، مى‌توانيم اين مطلب را به عنوان شاهد و مؤيّدى ذكر كنيم كه برحسب برخى از روايات- كه برطبق آن نيز فتوا داده شده است- چنان‌چه مردى، فردى بيگانه را در بستر زوجه خويش در حال زنا ببيند، خود شخصاً مى‌تواند هر دو را به قتل برساند. اين مطلب مؤيّد عدم اشتراط معصوم عليه السلام است و نمى‌توان آن را به عنوان استثناى از شرطيت حضور معصوم عليه السلام پذيرفت.

از همه اين ادلّه كه بگذريم، روشن است چنان‌چه در اقامه حدود الهى، معصوم عليه السلام شرطيّت داشت، لازم بود در اين امر عظيم به اين شرطيت تصريح مى‌شد؛ و نياز به بيان داشت. به عبارت ديگر، بعد از آن‌كه ادلّه اطلاق واضحى نسبت به اجراى حدود دارد، چنان‌چه اين قيد از ابتدا مطرح بود، لازم بود كه به آن تصريح مى‌شد.

از مجموع اين ادلّه به خوبى اطمينان حاصل مى‌شود كه اجراى حدود، اختصاص به حضور معصوم عليه السلام ندارد، و مربوط به همه زمان‌ها است؛ گرچه مجرى آن بايد عارف به احكام و حلال و حرام باشد، يعنى مجتهد جامع الشرايط باشد.

[1]. الكافى، ج 7، ص 174.

[2]. همان.

[3]. همان.