گزارشهايى از بهبودى خود به خود در بالغين مبتلا به اختلال
هويت جنسى ذكر شده است. مىتوان با روشهاى درمانى ذكر شده به تخفيف علايم، حصول
بهبودى و نيز درمان آسيبهاى روانى كمك كرد. [1]
گاهى بيمارانى با تظاهر به اختلال هويت جنسى مراجعه مىكنند كه در واقع موارد هم
جنسگرا و يا دگرپوشى يادگار خواهانه مىباشند كه انجام روان درمانى به تشخيص بهتر
اختلال و نيز درمان آنها منجر خواهد شد و توصيه به عمل جراحى تغيير جنسيت در اين
موارد تشخيص، يك تصميم نادرست مىباشد. [2] بنابراين، اين پيشنهاد لازم به نظر مىرسد كه
در مورد بيماران هويت جنسى چه نوجوان، چه بزرگسال از تصميم زود هنگام به ويژه در
مورد انجام جراحى تغيير جنسيت پرهيز شود. قبل از آنكه راه حل جراحى مدنظر قرار
گيرد، يك «دوره روان درمانى» يك ساله انجام شود و نيز يك «دوره آزمون زندگى» واقعى
هم انجام گيرد و بيمار حداقل 18 سال سن داشته باشد. لازم به ذكر است كه افزودن
«درمان دارويى» به منظور كاهش ميل جنسى و تضعيف مقاومت بيمار در برابر اجراى
دستورات درمانى بسيار مفيد است. مخصوصاً در افرادى كه تجربه جنسى مكرر داشتهاند،
ميزان همكارى درمانى تا قبل از تجويز دارو، بسيار ضعيف بود و با تجويز نورو لپتيك،
توانمندى انجام دستورات و ادامه همكارى بسيار چشم گير شد.
دكتر فرامرز گودرزى، متخصص پزشكى قانونى، در مورد زمان توصيه به تغييرجنسيت و انجام عمل جراحى
معتقد است كه تشخيص فوق وقتى داده مىشود كه اين آشفتگى اقلًا به مدت دو سال ادامه
داشته باشد و محدود به دوره استرس نباشد و علت آن اختلال روانى ديگرى مانند
اسكيزوفرنيا نبوده باشد و يا توأم با نابهنجارىهاى