گفتار هشتم: درمان اختلال هويت جنسى (تراجنسيتى)

بيمارى‌تراجنسيتى (ناراضيان جنسى) پيچيده‌تر از آن است كه به سادگى بتوان در مورد درمان و يا لااقل كاهش عوارضى و ناراحتى‌هاى آن سخن گفت: گروه‌هاى مختلفى از پزشكان و متخصصان با اين نوع بيمارى گريبان‌گير بوده‌اند. پزشكى قانونى براى تأييد بيمارى اختلال هويت جنسى (

Ts )

روزانه با پرونده‌هايى از اين دست رو به رو هستند. برخى از «پزشكان غدد و هورمون» از طريق هورمون درمانى، به معالجه آنان پرداخته‌اند و عده‌اى از روان پزشكان از طريق معالجات روانى و راه كارهاى ويژه خود، تلاش قابل تحسينى انجام داده‌اند، و در نهايت پزشكان جراحِ تغيير جنسيت، با عمل جراحى برخى از اين بيماران، به كاهش آلام مبتلايان به بيمارى تراجنسيتى كمك كرده‌اند.

اما پرسش اساسى اين است كه واقعاً چه راهى براى درمان اين گروه از بيماران وجود دارد و اساساً چه موقع بايد براى اين گونه بيماران عمل جراحى تغيير جنسيت توصيه نمود، تا پشيمانى در پى نداشته باشد؟ عمل جراحى تغيير جنسيت داراى عوارض و هزينه‌هاى فراوانى است و در مواردى برخى افراد، پس از تغيير جنسيت از كرده خويش پشيمان هستند و خواهان بازگشت به جنسيت سابق خويش مى‌باشند، دكتر كاپلان‌ معتقد است حدود 70 درصد مردها و 80 درصد زن‌هايى كه تحت درمان با جراحى قرار مى‌گيرند، احساس رضايت مى‌كنند. خودكشى در كسانى كه تحت عمل جراحى براى تغيير جنس قرار گرفته‌اند تا 2 درصد گزارش شده است. عمل جراحى براى تغيير جنس دادن، روشى بحث انگيز است كه بايد مورد مداقه مستمر قرار گيرد. [1] برخى گزارش‌ها و تحقيقات پزشكى نشان مى‌دهد در مواردى «درمان غير هورمونى و غير جراحى» در بيماران اختلال هويت جنسى مؤثر مى‌باشد و باعث تثبيت هويت جنسى مشابه با ساختار ژنتيكى و جسمى آن‌ها مى‌گردد. اختلال هويت جنسى طى گذشت زمان شدت و ضعف پيدا مى‌كند و اين شدت و ضعف متأخر از آسيب شناسى روانى همراه و در پاسخ به تجربيات جنسى و حوادث زندگى تغيير مى‌يابد. حتى‌

[1]. هارولد كاپلان، بنيامين ساداك؛ خلاصه روان پزشكى، ص 389.