قرار دارند، بر عهده دارد. اين قسمت از كنوانسيون مقرّر مى‌كند:

«دولت‌هاى عضو همه اقدامات قانونى، اجرايى، اجتماعى و آموزشى لازم را به عمل خواهند آورد تا از كودك در برابر همه شكل‌هاى خشونت جسمى يا روانى، صدمه يا آزار، بى‌توجّهى يا رفتار توأم با سهل‌انگارى، سوء رفتار يا بهره‌كشى، از جمله سوء استفاده جنسى، در حين مراقبت توسط والد (يا والدين)، سرپرست (يا سرپرستان) قانونى يا هر شخص ديگرى كه عهده‌دار مراقبت از كودك است، حمايت كنند.» [1] اين ماده، به روشنى تمامى انواع مجازات‌هاى بدنى و شكل‌هاى خشونت جسمى‌ [2] يا روانى عليه كودكان را ممنوع مى‌داند؛ تاكيد مى‌كند كه كودك از حقّ مساوى انسانى در مورد تماميّت جسمى و شخصى بر خوردار است؛ و دولت‌ها را متعهّد مى‌سازد كه با در نظر گرفتن معيارهايى براى ريشه‌كن كردن تنبيه بدنى كودكان، اقداماتى را انجام دهند. حكومت‌ها بايد اين اقدامات را به شيوه‌اى انجام دهند كه هم نمايندگان (بازيگران) خصوصى- والدين، معلّمان مدارس خصوصى و ...- و هم مقامات رسمى وكارفرمايان عمومى- مأموران تأديبى، معلّمان مستخدم در مدارس دولتى و ...- از انجام اين گونه رفتارها بازداشته و ترسانده شوند. [3]

كميته حقوق كودك در گزارش‌هايى كه دولت‌ها راجع به اين مادّه به كميته ارائه مى‌دهند، تأكيد دارد كه محتواى گزارش‌ها بايد نشان دهد كه: «آيا قانون (جنايى/ يا قانون خانواده)، هرگونه خشونت روانى و جسمى، از جمله: تنبيه بدنى، تحقير عمدى، صدمه يا آزار، بدرفتارى يا استثمار، سهل انگارى، سوء رفتار يا بهره‌كشى و ... در خانواده، پرورشگاه و ساير شكل‌هاى مراقبت، و در مؤسسات خصوصى يا

[1]

. U. N. Convention on the Rights of the Child, op. cit, art., para ..

[2]. فرهنگ آكسفورد واژه‌ى خشونت را به روش‌هاى گوناگونى توضيح مى‌دهد كه يكى از آن‌ها اين است: «رفتار يا كاربردى كه منجر به جراحت و آسيب بدنى شود، يا به طور قطع با آزادى شخصى منافات دارد.» به نقل از:Susan H .Bitensky ,op .cit ,p ..

[3]

. Sharon Detrick, A Commentary on The United Nations Convention on The Rights of The Child, The Hague, Martinus Nijhoff,, p..