و بر اجراى اصول آن به عنوان ضرورت تأكيد شده است.

از اصولى كه در زمره اصول زيربنايى و اساسى كنوانسيون قرار دارد، اصل رعايت عالى‌ترين (بيشترين) منافع كودكان و حقّ حيات، بقا و رشد كودك است. [1] طبق اين اصول، دولت‌ها و خانواده‌ها بايد منافع كودك را مدّ نظر قرار دهند. رعايت «بهترين منافع كودكان» [2] صرفاً شامل نهادها و موارد عمومى نخواهد بود؛ و بلكه، مؤسسات خصوصى را نيز شامل مى‌گردد. كنوانسيون، اصل رعايت عالى‌ترين منافع كودك را به عنوان يك اصل راهنما مدّ نظر قرار داده، و تأكيد مى‌كند در هر اقدامى بايد منافع كودك در اولويت باشد؛ [3] و آشكارا بيان مى‌كند: اقدامات و وظايف والدين بايستى به‌گونه‌اى باشد كه اساسى‌ترين منافع عاليه كودك حفظ شود. [4] هم‌چنين همه كشورهاى متعاهد را به اتّخاذ اقدامات قانونى، اجرايى، اجتماعى و آموزشى جهت حمايت از كودكان و حفظ منافع آنان و انطباق قوانين داخلى خود با مفاد و موادّ كنوانسيون ملزم مى‌سازد.

از اين رو، يكى از اصول و موارد مهمّى كه كنوانسيون بر آن تأكيد دارد، اجبار و تكليف اعضا براى حمايت كودكان در مقابل آزار فيزيكى به بدن‌آن‌ها است. كميته حقوق كودك كه نهاد ناظر بر اجراى كنوانسيون است، موقعيتى را برگزيده و بيان مى‌دارد: مفاد مجموعه‌ى كنوانسيون حقوق كودك- و به عبارت ديگر، روح حاكم بر كنوانسيون- با مجازات بدنى كودكان ناسازگار و مباين است. كميته، در گزارش رسمى هفتمين اجلاس خود در نوامبر 1994 م اظهار مى‌كند:

[1]. سخنرانى آقاى‌Bertil Lindblad مشاور عالى حمايت از كودكان دفتر نيويورك يونيسف، تحت عنوان «كنوانسيون حقوق كودك، نظام اخلاقى جهانى براى كودكان»، سمينار حقوق كودك، تهران: 28 و 29 آبان‌ماه 1376 ش؛ به نقل از: نسرين مصفّا و همكاران، كنوانسيون حقوق كودك و بهره‌ورى از آن در حقوق داخلى ايران، ص 7.

[2].Best Interests of Child.

[3]. كنوانسيون حقوق كودك، مادّه 3.

[4]. همان، مادّه 8.