حضرت امام صادق (ع) در اين روايت، كتك زدن خادمى را كه مرتكب هيچ گناهى نشده، الحاد و شرك مى‌داند؛ بنابراين، زدن كودكى كه وسيله‌اى براى دفاع از خود ندارد، به طريق اولى الحاد و ظلم و شرك خواهد بود.

در روايت‌هاى ديگرى، از رسول گرامى اسلام (ص) نقل شده است كه آن حضرت فرموده است:

«همانا ستم‌كارترين مردم نزد خداوند كسى است كه غير قاتل را به قتل برساند، يا كسى را كتك بزند بدون آن‌كه او را زده باشد»، [1] و يا «لعنت خدا بر كسى كه جز قاتل را به قتل برساند يا جز كتك زننده را كتك بزند» [2].

امام صادق (ع) از حضرت اميرالمؤمنين (ع) و آن حضرت نيز از پيامبر اكرم (ص) نقل مى‌كند كه آن حضرت فرمود:

«آگاه باشيد! كسى كه به صورت مسلمانى سيلى بزند، خداوند در روز قيامت استخوان‌هايش را خُرد مى‌كند، و با دست و پاى بسته وارد صحراى محشر مى‌شود تا داخل دوزخ گردد، مگر اين‌كه توبه كند». [3] نيز، اسلام به جامعه به صورت يك «كلّ» مى‌نگرد، به موجوديت انسان‌ها اهميت خاصّى مى‌دهد، خودسازى تك تك افراد ملّت را لازم مى‌داند، رفق و شفقت با ديگران را جزء وظايف انسان‌ها مى‌شمارد و مى‌گويد:

«المسلم من سلم المسلمون من‌

[1]. همان، ج 7، ص 274؛ على بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبى عمير، عن حماد، عن الحلبى، عن أبى عبدالله (ع) قال: قال رسول الله (ص): إن أعتى الناس على الله عزّ وجل من قتل غير قاتله ومن ضرب من لم يضربه».

[2]. همان؛ «الحسين بن محمد، عن معلى بن محمد، وعدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد جميعاً عن الوشاء، قال: سمعت الرضا (ع) يقول: قال رسول الله (ص): لعن الله من قتل غير قاتله أو ضرب غير ضاربه».

[3]. محمّد بن بابويه قمى (شيخ صدوق)، من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 15؛ محمّد بن حسن حرّ عاملى، وسائل الشيعة، ج 19، ص 12؛ «ألا ومن لطم خدّ امرئ مسلم أو وجهه بدد الله عظامه يوم القيامة، وحشر مغلولًا حتّى يدخل جهنّم، إلّا أن يتوب».