كه در مادّه‌ى 37 و 19 كنوانسيون حقوق كودك نيز بدان‌ها اشارت رفته است، براى تبيين بهتر و احياناً رفع ابهامات موجود در شناسايى اين رفتارها، در گفتار دوم، به ذكر مصاديق اين سوء رفتارها در نظام بين‌المللى حقوق بشر مى‌پردازيم.

گفتار دوم: مصاديق سوء رفتارها

همان‌طور كه گفته شد، بيان مصاديق عناوين فوق، مى‌تواند كمك شايانى براى تمايز و درك مفاهيم مزبور باشد و ما را در مباحث آينده يارى نمايد. از اين رو، در اين گفتار، به ذكر مصاديق اين عناوين مى‌پردازيم.

بند يكم: مصاديق تنبيه بدنى و شكنجه‌

1. مصاديق تنبيه و مجازات بدنى‌

با توجّه به توصيفاتى كه براى تنبيه بدنى در مبحث پيشين ذكر شد، مصاديق آن روشن بوده، و به طور كلّ، شامل رفتارهايى است كه به صدمات بدنى، چون: قطع، جرح و هرگونه آسيب جسمانى منجر شود. ليكن، گاه، به طور خاص و در بعضى از گزارشات و نوشته‌ها نظير تفسير عمومى شماره‌ى 8 كميته حقوق كودك، برخى موارد، به عنوان مصاديق تنبيه بدنى كودكان- كه آزار جسمانى است،- ذكر گرديده‌اند؛ از آن جمله‌است موارد زير:

1. كتك زدن با دست، مثل: سيلى زدن، يا با مشت به صورت و بدن كودك زدن؛

2. زدن كودك و آزار جسمانى او با وسائل مختلف، و به وسيله اشيايى چون: كمربند، قاشق چوبى، شلّاق، چوب، كفش، خطكش و ...؛

3. استفاده از قاشق داغ براى سوزاندن، و يا استفاده از هر وسيله‌اى ديگر بدين منظور؛

4. لگد زدن به كودك، تكان دادن (لرزش شديد) و تاب دادن كودك؛

5. خراشيدن، فشار آوردن، گاز گرفتن بدن كودك و كشيدن موهاى او؛

6. شستن دهان كودك با صابون، به‌جاى دهان‌شويه‌ها، و يا خوراندن اجبارى ادويه‌هاى تند و تيز به كودك؛

7. پرت كردن اشيا به سمت كودكان و به قصد تنبيه آن‌ها؛