روشن شدن جايگاه بحث تنبيه بدنى مى‌نمايد. اما پيش از ذكر اين مطالب، لازم است مفهوم واژه «كودك» را مورد بررسى و دقّت قرار دهيم تا معلوم گردد چه افرادى به عنوان مصاديق اين واژه و تحت قواعد و قوانين حمايتى حقوق كودك قرار مى‌گيرند. بدين جهت، در مبحث يكم به مفهوم شناسى كودك مى‌پردازيم.

مبحث يكم: مفهوم شناسى كودك‌

شايد در نگاه نخست، تعريف كودك بسيار آسان جلوه كند و گفته شود تعريف واژه كودك از بديهيات بوده و مصاديق آن واضح است؛ اما بر عكس، ارائه تعريفى كه بتواند تمامى جنبه‌هاى حيات اجتماعى و به ويژه حقوقى كودكان را دربرگيرد، به هيچ وجه آسان نيست؛ و به عبارت ديگر، ارائه سنّ معينى براى دوران كودكى چندان ساده نيست؛ چرا كه حقوق در فضاى حقّ و تكليف تنفّس مى‌كند و در هر دو زمينه حقّ و تكليف، يك معيار سنّى واحدى در مورد كودك وجود ندارد. توجّه به مواردى هم‌چون حقّ بر خريد و فروش اموال منقول و غير منقول، حقّ انتخاب كردن متصدّيان سياسى كشور، حقّ انتخاب شدن براى تصدّى امور سياسى كشور، مسؤوليت مدنى در برابر اعمال و تصميمات، مسؤوليت كيفرى در برابر اعمال و تصميمات، حقّ بر آزادى دسترسى به اطلاعات فرهنگى- سياسى و آموزشى، منع به‌كارگيرى كودكان در كارهاى نامتناسب با طبع كودكانه آن‌ها، حقّ بر آزادى آموزش و پرورش، و منع به‌كارگيرى كودكان در نيروهاى مسلّح، گوياى اين دشوارى است.

پس از استقرار نظام جمهورى اسلامى ايران و لزوم تطبيق قوانين عرفى با موازين شرع انور، برخى از قوانين الغا و به جاى آن، قوانين جديدى وضع و يا اصلاحاتى در قوانين سابق صورت گرفت. از جمله آن‌ها اصلاح مادّه‌ى 1210 قانون مدنى و الحاق تبصره 1 به اين مادّه در تاريخ 8/ 10/ 1361 است. قانونگذار به پيروى از قول مشهور فقهاى اماميه، در تبصره 1 مادّه‌ى 1210 اصلاحى قانون فوق چنين مقرّر داشته است: «سنّ بلوغ در پسر 15 سال تمام قمرى و در دختر 9 سال تمام قمرى‌