فصل يكم بررسى فقهى تنبيه بدنى كودكان‌

در بخش يكم بيان شد اصل اوّليه در تنبيه بدنى، ممنوعيّت آن است؛ مگر اين‌كه دليلى بر خلاف آن اقامه شده باشد. آن‌چه كه در اين فصل به دنبال آن هستيم، اين است كه آيا در فقه اماميّه دليلى بر جواز و يا عدم جواز تنبيه بدنى كودكان وجود دارد يا خير؟ لذا، مبحث يكم اين فصل را به بحث مشروعيّت تنبيه و مجازات اختصاص مى‌دهيم.

مبحث يكم: مشروعيّت تنبيه و مجازات‌

آن‌چه مسلّم است، اين‌كه: زندگانى انسان در دوره‌هاى متفاوت، چه در خردسالى و نوجوانى و چه در بزرگسالى و پيرى، بر ستيز و جدال ميان خير و شرّ بنا شده است؛ چرا كه وى، آميزه‌اى از استعداد خير و شرّ است. بنابراين، هماره خطر رفتارهاى ناستوده‌ى اخلاقى او را تهديد مى‌كند. همان طور كه گفته شده، هدفِ تربيت اين است كه در جامعه‌ى بشرى، خير و سعادت بر شرّ، سيه‌روزى و شقاوت چيره شود.

با اين وجود، تمامى انسان‌ها در وادى اخلاق گام نمى‌نهند و از آن‌جا كه انسان موجودى جايزالخطا است، گاه در زندگى اجتماعى خود دچار لغزش‌ها و كردارهاى‌