قاعده 67: «روش‌ها يا تدبيرهاى انتظامى كه حالت رفتارهاى ظالمانه، غيرانسانى و تحقيرآميز داشته باشد، بايستى به طور جدى منع شود؛ از جمله: تنبيه بدنى، انداختن به سلول‌هاى تاريك، حبس بسته و انفرادى يا هر تنبيه ديگرى كه سلامت جسمى يا روانى نواجوانان را به خطر اندازد. ... هيچ نوجوانى را نبايد به خاطر يك خطاى انظباطى بيش از يك بار مجازات كرد. مجازات‌هاى جمعى نيز بايستى منع شود.»

قاعده 87: «كاركنان بازداشتگاه در انجام وظايف خود به كرامت انسان و حقوق اساسى بشرى همه نوجوانان احترام ميگذارند؛ به ويژه: الف) هيچ يك از اعضاى كاركنان بازداشتگاه نبايد هرگونه عمل شكنجهآميز يا ظالمانه يا غيرانسانى و تحقيرآميز يا تنبيه و اقدام تأمينى و يا انظباطى شامل حالت‌هاى يادشده را به هر عنوانى انجام دهد يا باعث انجام آن شود و يا آن را تحميل كند ...». [1] 8. مادّه‌ى 1 اعلاميه حمايت از تمامى اشخاص در مقابل ناپديدسازى اجبارى 1992 م:

«الف) هرگونه اقدامى نسبت به ناپديدسازى اجبارى نوعى جنايت به كرامت انسان است. اين عمل مغاير و مخالف اهداف منشور سازمان ملل متحد بوده، و به عنوان نقض فاحش و شديد حقوق بشر و آزادى‌هاى اساسى كه در اعلاميه جهانى به رسميت شناخته شده و تأكيد شده و در اسناد بينالمللى در اين عرصه توسعه يافته است، تلقى ميگردد.

ب) هر اقدامى در راستاى ناپديدسازى اجبارى مكان‌هاى اشخاصى كه موضوع آن قرار ميگيرند، خارج از حمايت قانون است؛ و تحميل رنج و عذاب بر روى آن‌ها و خانواده‌هايشان است. اين اقدام مشتمل بر نقض ضمانت قواعد حقوق بينالمللى است؛ از جمله اين موارد، حق به رسميت شناختن هر شخص در نزد قانون، حق آزادى و امنيت شخصى و حق به اين كه نبايد مورد شكنجه و ديگر مجازات يا رفتار تحقيرآميز، ظالمانه يا غيرانسانى قرار گيرد.

[1]

. United Nations Rules for the protection of Juveniles Deprived of their liberty,, Rules,,,, and; U. N. Doc. A/ RES//( ).