انسانى و حقّ تماميّت جسمانى سازگار و هماهنگ باشد. بنابراين، آزادى بر انجام يك عقيده يا مذهب، ممكن است كه براى حفظ حقوق اساسى و آزادى‌هاى ديگران به درستى و به طور قانونى محدود شود.

كميته در بعضى دولت‌ها كودكانى را يافت كه در برخى موارد، در سنين بسيار پايين و يا در سنين جوانى، به مجازات‌هايى بى‌نهايت خشن محكوم شده بودند؛ از جمله: سنگسار و قطع عضو كه تحت برخى از قوانين برگرفته شده از مفاد مذهبى تجويز شده بودند. چنين مجازات‌هايى به وضوح و آشكارا نقض كنوانسيون حقوق كودك و ديگر معيارهاى نظام بين‌الملل حقوق بشر است؛ و علاوه بر اين كميته، مورد توجّه كميته‌ى حقوق بشر و كميته‌ى منع شكنجه نيز قرار گرفته است و بايستى ممنوع باشند». [1] در همين راستا، رهبران مذهبى، امروزه، در مبارزه و الغاى تنبيه و مجازات بدنى با ديگر نهادهاى بين‌المللى مشاركت دارند. بر همين اساس، مجمع جهانى مذاهب براى صلح كه در سال 2006 ميلادى در توكيوى ژاپن با حضور بيش از 800 رهبر مذهبى برگزار شد، و يك تعهّد و پايبندى مذهبى را براى مبارزه با خشونت عليه كودكان تصويب كردند.

در مقدّمه اين بيانيّه، ضمن پذيرش عدم عملكرد جوامع دينى به تعهّدات خود براى مراقبت از كودكان در مقابل خشونت به طور كامل، و تأكيد بر توافق بسيار محكم در زمينه‌ى كرامت انسانى، از جمله: كودكان، آمده است:

«لازمه‌ى اجراى اين امر، ردّ هر شكلى از خشونت عليه كودكان و حمايت از آن‌ها و ترويج مقدّس بودن زندگى در هر مرحله‌اى از رشد كودك است.» [2] اين بيانيه در زمينه‌ى مواجهه با خشونت موادّى را مطرح مى‌كند كه در آن‌ها به موضوع خشونت عليه كودكان از زواياى مختلف پرداخته شده است. به عنوان نمونه: در مادّه‌ى 1، سران مذهبى متعهد مى‌شوند كه به صورت فعّال در جوامع براى تغيير

[1]

. U. N. Committee on the Rights of the Child, op. cit, para..

[2]

. Religions for Peace VIII World Assembly in Tokyo, Japan August.