حقوق بشر، معلوم مى‌گردد مفاد آن جنبه حقوق بين‌الملل عرفى يافته است. [1] در اين خصوص، كميسيون حقوق بشر در سالم در قضيه فيلارتگا به صراحت بيان مى‌كند اين اعلاميه به عنوان منبع قواعد حقوق بين‌الملل عرفى تلقى مى‌گردد. [2] در مورد ممنوعيّت تنبيه بدنى كودكان، هرچند در اين اعلاميه مادّه‌اى به صراحت نيامده است كه بيان كند كودكان از چنين حقّى برخوردارند؛ ليكن اين ممنوعيّت را مى‌توان از پاره‌اى موادّ آن به دست آورد؛ زيرا، اين اعلاميه براى محافظت از حقوق تمام افراد انسانى است، و كودكان نيز جزيى از اين مجموعه هستند. شاهد اين مدّعا، مقدّمه اعلاميه است كه به صراحت بيان مى‌دارد:

«مجمع عمومى، اين اعلاميه جهانى حقوق بشر را آرمان مشتركى براى تمام مردم و كليه ملل اعلام مى‌كند تا جميع افراد و كليه اركان اجتماع اين اعلاميه را هميشه مدّ نظر داشته باشند ...».

يا در مادّه 1 مى‌گويد:

«تمام افراد بشر آزاد به دنيا مى‌آيند و از لحاظ حيثيّت و حقوق باهم برابرند.».

مادّه‌ى 2 نيز مقرّر مى‌كند:

«هر كس مى‌تواند بدون هيچ تمايزى ... از تمام حقوق و كليه‌ى آزادى‌هايى كه در اعلاميه حاضر ذكر شده است، بهره‌مند گردد.» [3] با توجّه به اين مطلب، به راحتى مى‌توان از مادّه‌ى 5 اعلاميه جهانى حقوق بشر به ممنوعيّت مجازات بدنى كودكان رسيد؛ در اين مادّه آمده است:

[1]. البته برخى نيز بر اين باورند كه تمام مفاد آن عرفى نشده است.

[2]

. Committee on the Enforcement of Human Rights Law, International Law Association, Final Report on the Status of the Universal Declaration of Human Rights in National and International Law, in Richard B. Lillich Hurst Hannum, International Human Rights: Problems of Law, Policy, and Practice d ed.,, p.; quoted at: Susan H. Bitensky, op. cit, p.;

نيز: رزا قراچورلو، حقّ آزادى بيان در نظام بين‌المللى و در قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران، ص 5، قابل دسترس در:http ://ghavamin .mihanblog .com /Post -.aspx.

[3]

. Universal Declaration, op. cit, art. art..