مى شود.

به عبارت ديگر مرحوم ايت الله حكيم قدس مى فرمايد:

شخص، عنوان عامى دارد و از ماده شَخِص است و شخص نيز آن شبهى است كه از راه دور مى‌آيد و چون شجر هم از راه دور سواد، سياهى و شبه دارد، لذا از آن به شخص تعبير شده است.

به همين جهت، ايشان مى‌فرمايد: لغويون كلمه‌ى، «آلت» را بگونه‌اى معنا مى‌كنند كه، شامل «شجر» هم مى‌شود.

به اصل عبارت ايشان توجه فرماييد:

«من دخول الشجر فى الالات لغة، كما عن القاموس، ان الالة: الخَشَبُ والشَّخْصُ وعَمَدُ الخَيْمَةِ وقال ايضا: الشخص سواد الانسان وغيره». [1]

از داخل شدن درخت در معناى لغوى آلات هم چنانكه از كتاب قاموس بر مى‌آيد كه آلت به معناى چوب و شخص و عمود خيمه آمده است و همچنين صاحب قاموس مى‌گويد: شخص سياهى انسان و غير انسان است [كه از دور مى‌آيد] همان‌طوركه ملاحظه مى‌شودايشان، براى اثبات اين نكته بهدو مطلب از كتاب‌

«قاموس المحيط» فيروزآبادى استشهاد مى‌كنند؛ فيروزآبادى در آنجا «آلت» را به «چوب»، «شخص» و «ستون خيمه» معنا كرده و در اين باره آورده است كه:

«... الخَشَبُ والشَّخْصُ وعَمَدُ الخَيْمَةِ كالآلَةِ» [2] «الشَّخْصُ: سَوَادُ الانْسَانِ وغيرِهِ تراهُ من بُعْدٍ» [3] «چوب و شخص و ستون خيمه همچون آلت است» «شخصهمان سياهى انسانو غير انسان است كه از دور ديده مى‌شود».

[1]. ر. ك. به: رسالة فى ارث الزوجة من الزوج، آيت الله سيد محسن طباطبايى حكيم (رحمه الله)، نقل شده از مجله فقه اهل بيت، (ع) شماره 43

[2]. ر. ك. به: قاموس المحيط، فيروزآبادى، ج 3، ص 52

[3]. ر. ك. به: همان، ج 1، ص 802.