خير، از عبارت شيخ طوسى (رحمه الله) چنين استفاده و برداشتى نمى‌شود؛ زيرا، در كلام شيخ (رحمه الله) كلمه‌ى «آلات» نه از لحاظ «لغت» و نه از لحاظ «عرف»، شامل «شجر» نمى‌شود؛ از اين رو، شيخ طوسى (رحمه الله) در كتاب «النهاية فى مجرد الفقه و الفتاوى» سخنى از حرمان زوجه نسبت به «شجر» نزده است؛ لذا بنابر نظر شيخ (رحمه الله)، زوجه از «عين شجر» ارث مى‌برد.

شهيد ثانى (رحمه الله) مى‌فرمايد:

«إلا أنْ يُتَكَلّفَ لقول الشيخ (رحمه الله): «و غير ذلك من آلات البِناء» بإرادة ما يعمّ‌

الشجرَ و فيه بُعْد شديد؛ لأنّ إطلاق الآلة على الشجر غَيرُ معروفٍ لغةً و لا عرفاً و إنّما المتبادِرُ منها آلاتُ البِناء كما هو ظاهر الأخبار» [1] مگر اينكه بازحمت از قول شيخ (رحمه الله) استفاده شود: [كه فرمود:] «و غير از آن از آلات بناء» به اينكه شيخ [با اين عبارت‌] آنچه شامل درخت شود را اراده كرده و [لكن‌] اين مطلب بسيار بعيد است؛ چون اطلاق آلت بر درخت لغةً و عرفاً غير معروف است و فقط از آلات آنچه به ذهن مى‌آيد آلات ساختمان (بناء) است، چنانكه ظاهر اخبار [نيز] همين است.

مرحوم ابن براج (رحمه الله) در كتاب «المهذب»

ايشان نيز، نظير عبارت شيخ طوسى (قدس سره) را آورده و مى‌فرمايد:

«و المرأة ... لم يورث من الارضينو الرباع و الدور و المنازل و القرى شيئاً بل يقوم الاخشاب و الطوب و جميع آلات ذلك و يدفع إليها بحقها منه و لا يدفع‌

إليها من نفس ذلك شى‌ء.» [2] و زوجه اگر از شوهرش فرزند نداشته باشد و شوهرش بميرد، زن از زمين‌ها و زمين خانه مسكونى و منازل و قريه‌هاى شوهرش هيچ چيز ارث نمى‌برد، بلكه چوب‌ها و آجر و همه وسائل آن را قيمت مى‌كنند و حق او را از آن مى‌دهند

[1]. ر. ك. به: رسائل، شهيد ثانى (رحمه الله)، ج 1 ص 462

[2]. ر. ك. به: المهذب، ابن البراج (رحمه الله)، ج 2، ص 141.