استدلال به صدر آيه‌

قسمت اول اين آيات، يعنى آيه 5 و 6، با قطع نظر از استثنائى كه در آن هست، مى‌فرمايد: «والذين هم لفروجهم حافظون»؛ مردان مؤمن كسانى هستند كه فروج خود را حفظ مى‌كنند، يعنى اجازه نمى‌دهند زن اجنبيه به فرج آنها نگاه كند، يا زن اجنبيّه فرج آنها را لمس كند، يا اينكه اين مرد با زن اجنبيّه مقاربت نامشروع داشته باشد. آيه تمام اينها را خلاف ايمان مى‌داند.

در اينجا متعلَّق حفظ فرج ذكر نشده، پس به همان بيانى كه در آيه قبل گذشت‌ [1]، در اينجا نيز مى‌توان به جهت حذف متعلَّق، استفاده عموم كرد، در نتيجه بر مرد واجب است كه از همه چيز، حتّى القاء نطفه‌اش در رحم زن اجنبيّه به وسيله دستگاه، خوددارى كند.

استدلال به ذيل آيه‌

در آيه سوم از اين آيات سه‌گانه چنين آمده است: «فمن ابتغى وراء ذلك فاولئك هم العادون».

در استدلال به اين قسمت، نيازى به قاعده حذف متعلَّق و استفاده عموم نيست، بر خلاف استدلال به آيات قبل آن كه محتاج به ضميمه نمودن اين قاعده كلّى بوديم و همين مطلب فرق اساسى ميان استدلال به صدر و ذيل آيه را روشن مى‌سازد.

بر طبق ذيل آيه معنى اين طور است: كسانى كه غير از ازدواج و

[1]. ر. ك: ص 89.