خود او اين تفسير را جمع نكرده، بلكه برخى شاگردانش آن را جمع كرده‌اند و در كتب رجالى اسمى از آنها نيست.

نتيجه بررسى اين سه روايت:

ولو آن كه روايت كافى و تفسير على بن ابراهيم را به دليل ضعف سند نپذيريم، باز هم روايت فقيه در استدلال بر مطلوب كافى است.

نتيجه اين مى‌شود كه مراد از «يحفظن فروجهنّ» در اين آيه شريفه، نگاه كردن است، كه به اولويّت قطعيّه زنا را نيز شامل مى‌شود، امّا ديگر نمى‌توانيم به اولويت قطعيه اين آيه شريفه، بر حرمت محلّ بحث ما كه جعل نطفه غير در رحم است، استدلال كنيم.

آيه دوّم‌

سه آيه‌اى كه در دو سوره قرآن كريم، به طور يكسان و مشابه آمده است: در سوره مؤمنون و در سوره معارج.

«وَالَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (5) إِلَّا عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومينَ (6) فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ (7)» [1].

كسانى از مردان كه حفظ كننده فرج‌هاى خود هستند مگر بر زنانشان يا كنيزانى كه در ملك آنها مى‌باشند، پس آنها بر مباشرت با اين زنان ملامت نخواهند شد، پس هر كس كه غير از آن را اراده كند، پس ايشان ستمكاران خواهند بود.

اين آيات شريفه دو بخش دارند: صدر و ذيل؛ كه براى اثبات حرمت شكل دوم تلقيح مصنوعى، به هر دو بخش آن مى‌توان استدلال كرد.

[1]. المؤمنون (23): 5- 7، المعارج (70): 29- 31.