فرزند از آن كسى است كه جاريه نزد اوست، پس بايد صبر پيشه كند، و اين به جهت فرمايش پيامبر خداست كه فرمود:

فرزند براى فراش است و زنانكار را سنگ سزاست.

روايت چهارم‌

روايتى است كه سعيد اعرج از امام صادق عليه السلام نقل كرده است، به شرح زير:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلَيْنِ وَقَعَا عَلَى جَارِيَةٍ فِي طُهْرٍ وَاحِدٍ لِمَنْ يَكُونُ الْوَلَدُ؟ قَالَ: لِلَّذِى عِنْدَهُ لِقَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: الْوَلَدُ لِلْفِرَاشِ وَ لِلْعَاهِرِ الْحَجَرُ [1].

مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام سؤال كردم درباره دو مردى كه با كنيزى مجامعت كرده اند، فرزند از آن كدام يك است؟

فرمودند: براى كسى است كه كنيز نزد اوست، به خاطر فرمايش پيامبر اكرم كه فرمودند: فرزند براى فراش است و زناكار را سنگ سزاست.

در اين روايت، اين دو مرد، در يك زمان نزديك به هم، با كنيز جماع كرده اند و هر دو نيز نطفه‌شان را در رحم كنيز قرار داده اند. حضرت باز هم به اين قاعده تمسك كرده و فرزند را از آن مالك جاريه مى‌دانند.

روايت پنجم‌

حلبى در روايتى صحيح، از امام صادق عليه السلام روايت مى‌كند كه فرمود:

[1]. الكافي 5: 491، باب الرجل يكون لها جارية ...، حديث 3، وسائل الشيعة 21: 174، كتاب النكاح، أبواب نكاح العبيد والإماء، باب 58، حديث 4.