فَلاَ يُجْزَى إِلاَّ مِثْلَهَا);[1]

هر كس كار نيك انجام دهد، ده برابر پاداش دارد و هر كس كار بد انجام دهد، تنها به مانند آن سزا داده مى شود.

2. حسنه از ماده «حسن>»; است، يعنى چيزى كه انسان از آن خشنود مى شود و «سيّئه>» از ماده «سوء>» است; يعنى چيزى كه مايه ناراحتى انسان مى گردد. بنابراين، حوادث و رويدادهايى كه مايه خوشحالى است، مانند فزونى نعمت ها و فراوانى آب ها و گسترش صحت و تندرستى، «حسنه>»، و در مقابل، قحطى و گرسنگى و خشك سالى و رواج بيمارى و زلزله ها و سيل ها، «سيّئه>» خواهد بود.

به كارگيرى اين دو لفظ در اين دو معنا در قرآن نيز وارد شده است، چنان كه مى فرمايد:

(رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ حَسَنَةً);[2]

پروردگارا در دنيا و آخرت به ما نيكى عطا كن.

و در آيه ديگر مى فرمايد:

(وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ);[3]

ناگوارى ها را پيش از خشنودى ها با شتاب از تو مى خواهند.