هرگز باعث تعدد نوع نمى گردد. چه بسا اين اختلاف ها بر اثر مرور زمان در اين سنگ ها پديد آمده، و ارتباطى با اصل بدن نداشته است.

و در هر صورت فاصله اى كه اكنون ميان انسان و «ميمون» است با اين گونه اختلاف جزئى پر نخواهد شد.

و اين فاصله به قدرى افكار هواداران نظريه وى را مشوش كرده است كه براى پر كردن آن به هر جايى كه ممكن بوده، دست انداخته اند.

«فريد وجدى» در دائرة المعارف ماده «انس» از برخى از دانشمندان نقل كرده است كه وى معتقد بود: اين حلقه مفقوده همان انسانى است كه در افسانه ها از آن به نام «انسان وحشى دم دار»، نام برده شده است.

گاهى گفته مى شود كه حلقه مفقوده همان وحشيان «مكزيك» هستند كه به اروپا برده شده اند.

ولى تمام اين نظرها از دايره ظن و تخمين پا فراتر نمى گذارند و با اين همه تلاش ها ريشه نزديك تحول را به دست نياورده اند و به اين اتفاق دارند كه انسان زاده جانورانى كه ما امروز به نام «ميمون» مى خوانيم، نيست.

آنان زمانى به غلط معتقد بودند كه انسان از «ميمون» هايى به نام «شامپانزه» يا «اورانگ اوتان» تحول يافته است پس از مدتى كه موفق به كشف حيوانى ديگر به نام «گوريل» كه شباهت او به انسان بيش از آن دو است گرديدند، سلسله نسب را به آن منتهى كردند و احياناً براى دلجويى از تمام صاحب نظران، هر نژادى را به يكى از آن ها نسبت دادند.

مشكل پنجم همان بن بست طول زمان است. جاى شك نيست كه تكاملى كه