«داروين» و هواداران وى مدعى هستند محتاج به طول زمانى است، كه عمر زمين كفاف آن را نمى دهد.

مدتى كه براى خشك شدن پوسته زمين، لازم است، از بيست ميليون سال كمتر و از چهل ميليون بيشتر نيست و حداكثر حدسى كه براى عمر زمين زده اند، از دويست ميليون سال تجاوز نمى كند و اين مقدار براى تحولات و تغييراتى كه «داروين» ادعا مى كند، كافى نيست. زيرا جزئى ترين تغييرات صدها هزار سال وقت لازم دراد تا چه رسد از صورت يك جانور دريايى به صورت يك انسان حاكم بر كون و مكان درآيد.

«لايت» دانشمند جمجمه شناس معروف مى گويد: كهن ترين بقاياى انسانى همان هايى است كه در غارهاى «انجيس» و «تندرل» بدست آمده است. و يگانه فرقى كه ميا آنها و انسان كنونى است، همان برآمدگى خفيفى است كه در اطراف چشم هاى آن ها ديده مى شود. اكنون هزاران سال از دوران اين بقايا مى گذرد، و كوچك ترين تحوليدر آفرينش انسان رخ نداده است. بنابراين هرگاه بگوييم كه انسان روزى به صورت پست ترين جانداران بود، و طى ساليان درازى به صورت نوع كامل كنونى گرديده است، بايد عمر زمين را بيش از آن چه تاكنون حدس مى زنند پيش ببريم، تا در اين زمان ممتد آن موجود ضعيف بتواند مراحل تكامل خود را طى نمايد.

آرى آن چه درباره عمر اين سياره مى گويند اگر چه تمام حدس است و متكى به دلايل علمى قانع كننده نيست ولى اعتماد به فرضيه اى كه متكى بر چنين فرضيه