(قد خلت من قبلكم فسيروا فى الارض فانظروا كيف كان عاقبة المكذّبين).[1]

«بنگريد در زندگانى كسانى كه پيش از شما مى زيستند آن گاه ببينيد كه سرانجام زندگى تكذيب كنندگان چگونه بوده است».

قرآن پس از اين آيه، به فاصله دو آيه ديگر مى فرمايد:

(... و تلك الايام نداولها بين الناس...).[2]

«ما اين روزگار را يعنى عزت ها و ذلت ها را ميان مردم دست به دست مى گردانيم».

امروز مسأله معروفى در محافل علمى مطرح است و آن اين كه آيا در جامعه فرد اصالت دارد و جامعه يك امر اعتبارى و پندارى است و كوشش هاى خود را بايد براى حفظ فرد، بسيج كنيم و مصالح جامعه را فداى مصالح فرد نماييم يا اين كه جامعه اصيل است و فرد يك امر تبعى و طُفيلى است و بايد با فرد به گونه اى معامله كنيم كه در نظريه نخستين با جامعه رفتار مى كرديم.

هر كدام از مكتب ها به گونه اى به اين پرسش پاسخ گفته اند، طرفداران اصالت فرد به گونه اى و طرفداران اصالت جامعه به گونه اى ديگر، و تشريح نقطه نظرهاى آنان فعلااً براى ما مطرح نيست.

امّا از نظر اسلام هر دو نظر پيشين يك نوع افراط و تفريط گرايى است، اسلام هم فرد را محترم شمرده است زيرا به حرّيت و آزادى او، در محدوده خاصى احترام