گذاشته و معتقد است كه در نهاد جامعه، هويّت و شخصيت فرد از ميان نمى رود، بلكه احساس و عاطفه، اراده و خواست او محفوظ مى ماند و لذا اجتماع انسانى در نظر اسلام يك «بعد فردى» دارد زيرا افراد در درون جامعه واجد استقلال بوده و احكام ويژه اى دارند، و يك «بعد اجتماعى» زيرا جامعه از نظر اسلام براى خود، شخصيت خاص و احكام بخصوصى دارد و آن را كاملا به رسميت شناخته است.

يك رشته از احكام فقه اسلام مربوط به حقوق جامعه و وظايف آن است كه حفظ نظام بشرى در گرو اجراى آن ها مى باشد از اين جهت جامعه انسانى علاوه بر يك «بُعد فردى»، «بُعد اجتماعى» نيز دارد.

اسلام مصالح فرد و جامعه را با ارزيابى خاصى در نظر گرفته و هيچ كدام را فداى ديگرى ننموده است.

افراد يك اجتماع از ديدگاه اسلام، حكم عناصرى را دارد كه از تركيب آن مركبى به وجود مى آيد، در حالى كه عناصر تركيب دهنده به ظاهر شخصيت خود را از دست مى دهند و مركبى را پديد مى آورند امّا در عين حال هويت آنان نابود نمى شود و در هويت مركب هضم نمى گردند، و واقعيّت اجزاء در ضمن آن مركب محفوظ است به گواه اين كه در تجزيه مجدد همان عناصر به حالت نخست باز مى گردند.

در اين جا يادآور مى شويم كه جامعه از نظر اسلام علاوه بر بعد فردى و اجتماعى، يك بعد جهانى نيز دارد، كه وحى الهى آن را كشف كرده است يعنى جهان نسبت به جامعه انسانى بى تفاوت نيست. اگر جامعه انسانى گام به سوى تكامل بگذارد، واكنش جهان با آن، واكنش مساعدى خواهد بود و اگر به سوى فساد و تباهى برود، جهان واكنش نامطلوبى نشان خواهد داد، زيرا جامعه ها جدا از