به اتفاق مورخان، عثمان در ذيحجه سال 35 هجرى كشته شد، اما در مورد روز واقعه اختلاف دارند.[1] در عين حال، اين نكته مسلم است كه بين قتل او وبيعت مردم با على(عليه السلام) دست كم چهار پنج روز فاصله بوده است.[2] در اين چند روز مردم در تحيّر و بلاتكليفى به سر مى بردند. در اين مدت، رهبران انقلاب به حضرت مراجعه مى كردند، ولى او چندان خود را نشان نمى داد و چون درخواست قبول بيعت مى كردند، از آن جا كه اوضاع را براى قبول خلافت نامساعـد مى ديد و با اين پيشنهاد حجت را بر خود تمام نمى دانست، مى فرمود:

«مرا واگذاريد و به سراغ شخص ديگرى برويد، زيرا ما به استقبال وضعى مى رويم كه چهره هاى مختلف و جهات گوناگونى دارد (اوضاع مبهم وپيچيده است)، دل ها بر اين امر استوار و عقل ها ثابت نمى مانند، ابرهاى فساد، فضاى جهان اسلام را تيره ساخته و راه مستقيم ناشناخته مانده است. آگاه باشيد كه اگر دعوت شما را اجابت كنم، بر طبق علم خويش باشما رفتار خواهم كرد و به سخن اين و آن و سرزنش ملامت گران گوش فرا نخواهم داد، اما اگر مرا رها كنيد، من هم مانند يكى از شما خواهم بود، شايد من شنواتر و مطيع تر از شما نسبت به خليفه منتخب شما باشم، و من وزير و مشاورتان باشم بهتر از آن است