در آن جا چشم هاى حفر كرد كه آب، مانند گردن شتر از آن جوشيد، از اين رو آن را ينبُع (جوشان) ناميد.[1] سپس حضرت در آن جا نخلستانى احداث كرد و در زمان خلافت نيز آن را در اختيار داشت و هزينه زندگى او در كوفه از درآمدى كه از محصول مزرعه ينبع مى رسيد، تأمين مى شد. امام از عوائد اين مزرعه فقرا و نيازمندان را اطعام مى كرد، و خود به غذاى ساده اكتفا مى كرد.[2]

همچنين حضرت; ملكى در منطقه فدك به نام «قُصَيْبَه» داشت.[3] علاوه بر اين ها امام مزرعه هايى به نامهاى: ابى نيرو، بغيبغه، ارباحا، ارينه، رعد، رزينا و رباحا احداث و وقف مؤمنين كرد و توليت آن را به برخى از فرزندان حضرت فاطمه(عليها السلام)سپرد. صد چشمه در ينبع احداث و وقف حجاج كرد. و نيز مسجد فتح را در مدينه، و مسجد ديگرى در مقابل قبر حمزه (در اُحد) احداث كرد.[4]

ب. فعاليت هاى علمى و حل مشكلات قضائى و فقهى امّت

1. جمع آورى قرآن

على(عليه السلام) پس از رحلت پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، طبق وصيت آن حضرت، به جمع آورى قرآن همت گماشت، و آن را براى حفظ از هرگونه دگرگونى گرد آورد. آن حضرت سوگند ياد كرد كه جز براى نماز، رداء بر دوش نگيرد مگر آن گاه كه قرآن را فراهم آورد. سه روز از خانه بيرون نيامد تا قرآن را جمع كرد. و آن، نخستين مصحفى بود كه مجموع قرآن در آن فراهم آمد.[5]