سرخ موى[1] باشى.[2]

على(عليه السلام) رهسپار اين مأموريت شد و آن قلعه محكم و مقاوم را با شجاعتى بى نظير فتح نمود.

پيك و نماينده مخصوص پيامبر (صلى الله عليه وآله)

متجاوز از بيست سال بود كه منطق اسلام، برضد شرك و بت پرستى در سرزمين حجاز، ميان قبائل مشرك عرب انتشار يافته بود و در اين فاصله اكثريت قريب به اتفـاق آنان از منطق اسلام درباره بتان و بت پرستان، آگاهى پيدا كرده بودند و مى دانستند كه بت پرستى، چيزى جز تقليد كوركورانه از نياكان نيست و معبودهاى باطل آنان، آن چنان ذليل و خوارند كه نه تنها نمى توانند درباره ديگران كارى انجام دهند، بلكه نمى توانند حتى ضررى را از خود دفع كنند و يا نفعى به خود برسانند و چنين معبودهاى زبون و بيچاره اى، هرگز در خور ستايش و خضوع نيستند.

گروهى كه با وجدان بيدار و دلى روشن به سخنان رسول گرامى گوش فرا داده بودند، در زندگى خود دگرگونى عميقى پديد آورده و از بت پرستى به آيين توحيد و يكتاپرستى گرويده بودند. خصوصاً، هنگامى كه پيامبر مكه را فتح نمود، گويندگان مذهبى توانستند در محيط آزاد به بيان و تبليغ اين دين بپردازند و در نتيجه اكثريت قابل ملاحظـه اى در شهرهـا و بخش ها و دهكده هـا به بت شكنى پرداختند و نداى جانفزاى توحيد در بيش تر نقاط حجاز طنين انداز گرديد، ولى