ديگرى نيز به مناسبت هاى ديگر از امام در دست است [1]. بر اساس روايتى، امام عسكرى بامداد روز هشتم ربيع الأول سال 260هـ ، اندكى پيش از رحلت، نامه هاى فراوانى به مردم مدينه نوشت. [2]

3. فعاليت هاى سرّى سياسى

امام عسكرى(عليه السلام) به رغم تمامى محدوديت ها و كنترل هايى كه از طرف دستگاه خلافت به عمل مى آمد، يك سلسله فعاليت هاى سرّى سياسى را رهبرى مى كرد كه با گزينش شيوه هاى بسيار ظريف پنهان كارى، از چشم بيدار و مراقب جاسوسان دربار، به دور مى ماند. در اين زمينه از دو مورد ياد شده در زير، مى توان به عنوان نمونه ياد كرد:

1. «عثمان بن سعيد عَمْرى» كه از نزديك ترين وصميمى ترين ياران امام بود[3]، زير پوشش روغن فروشى فعاليت مى كرد. شيعيان و پيروان حضرت عسكرى(عليه السلام)اموال و وجوهى را كه مى خواستند به امام تحويل دهند، به او مى رساندند و او آن ها را در ظرف ها و مشك هاى روغن قرار داده و به حضور امام مى رساند.[4]

2. «داود بن اسود»، خدمت گزار امام كه مأمور هيزم كشى و گرم كردن حمام خانه حضرت عسكرى بود، مى گويد: روزى امام مرا خواست و چوب مدوّر و بلند و كلفتى مانند پايه در، به من داد و فرمود: اين چوب را بگير و نزد «عثمان بن سعيد» ببر و به او بده. من چوب را گرفته روانه شدم. در راه به يك نفر سقّا برخوردم. قاطر او راه مرا بست. سقا از من خواست حيوان را كنار بزنم. من چوب را بلند كردم و به قاطر زدم. چوب شكست و من وقتى محل شكستگى آن