حرم بكشد هم بره و هم قيمت آن جوجه را بايد بدهد; و اگر شكار از حيوانات وحشى باشد، چنان چه گورخر باشد، كفاره اش يك گاو است و اگر شتر مرغ باشد، كفاره اش يك شتر است و اگر آهو باشد، كفاره آن يك گوسفند است و اگر هريك از اين ها را در حرم بكشد، كفاره اش دو برابر مى شود.

و اگر شخص مُحْرِم كارى بكند كه قربانى بر او واجب شود، اگر در احرام حج باشد، بايد قربانى را در «مِنى» ذبح كند و اگر در احرام عمره باشد، بايد آن را در «مكّه» قربانى كند. كفاره شكار براى عالم و جاهلِ به حكم، يكسان است; منتها در صورت عمد، (علاوه بروجوب كفاره)، گناه نيز كرده است، ولى در صورت خطا، گناه از او برداشته شده است. كفاره شخص آزاد بر عهده خود او است و كفاره برده به عهده صاحب او است و بر صغير كفاره نيست، ولى بر كبير واجب است وعذاب آخرت از كسى كه از كرده اش پشيمان است برداشته مى شود، ولى آن كه پشيمان نيست، كيفر خواهد شد.[1]

قاضى القضات مات مى شود!

مأمون گفت: احسنت اى ابا جعفر! خدا به تو نيكى كند! حال خوب است شما نيز از يحيى بن اكثم سؤالى بكنيد همان طور كه او از شما پرسيد. در اين هنگام ابوجعفر(عليه السلام) به يحيى فرمود: بپرسم؟ يحيى گفت: اختيار با شماست فدايت شوم، اگر توانستم پاسخ مى گويم وگرنه از شما بهره مند مى شوم.

ابوجعفر(عليه السلام) فرمود:

به من بگو در مورد مردى كه در بامداد به زنى نگاه مى كند و آن نگاه حرام است، و چون روز بالا مى آيد آن زن بر او حلال مى شود، و چون ظهر مى شود باز بر او حرام مى شود، و چون وقت عصر مى رسد بر او