3. از هجرت تا وفات پيامبر (صلى الله عليه وآله)

على(عليه السلام) برادر پيامبر (صلى الله عليه وآله)

اخوّت اسلامى و پيوند برادرى، از اصول اجتماعى آيين اسلام است. پيامبر اسلام به صورت هاى مختلف و گوناگون در ايجاد و استوار ساختن اين پيوند، كوشش نموده است. از آن جمله پس از ورود به مدينه تصميم گرفت ميان مسلمانان مهاجر و انصار، پيمان برادرى منعقد سازد، به اين منظور روزى در اجتماع مسلمانان به پا خاست و فرمود: «تَآخوا فى اللهِ اَخَوَيْن اَخَوَيْن»: در راه خدا، دوتا دوتا برادر شويد. آن گاه مسلمانان دو بدو دست يكديگر را به عنوان برادرى فشردند و بدين ترتيب وحدت و همبستگى بين آنان استوارتر گرديد.

البته در اين پيمان، نوعى هماهنگى و تناسب افراد با يكديگر از نظر ايمان و فضيلت و شخصيت اسلامى رعايت مى شد. اين معنا با دقّت در وضع و حال افرادى كه باهم برادر شدند به خوبى روشن مى گردد.

پس از آن كه براى هريك از حاضران برادرى تعيين گرديد، على(عليه السلام) كه تنها مانده بود، با چشمان اشكبار به حضور پيامبر عرض كرد: بين من و كسى پيوند برادرى برقرار نساختى. پيامبر فرمود: تو برادر من در دو جهان هستى[1] . و آن گاه بين خود و على(عليه السلام) عقد برادرى خواند[2] . اين موضوع ميزان عظمت و فضيلت على(عليه السلام)را به خـوبى نشان مى دهـد و روشن مى سازد كه وى تا چه حدّ به رسول خدا نزديك بوده است.

در جبهه هاى جنگ

زندگى على(عليه السلام) از هجرت تا وفات پيامبر، شامل حوادث و رويدادهاى