مفسران مى گويند: اين آيه درباره فداكارى بزرگ على(عليه السلام) در ليلة المبيت نازل شده است. [1] خود حضرت نيز در شوراى شش نفره اى كه به دستور عمر براى تعيين خليفه تشكيل گرديد، با اين فضيلت بزرگ بر اعضاى شورا احتجاج كرد و فرمود: شما را به خدا سوگند مى دهم آيا جز من چه كسى در آن شب پرخطر كه پيامبر عازم غار «ثــور» بود، در بستر او خوابيد و خود را سپر بلا نمود؟

همگى گفتند: كسـى جز تـو نبود.[2]

على(عليه السلام) در يكى از سخنانش، پس از بيان توطئه قريش، از وضع خود در آن شب خطرناك چنين ياد مى كند:

... پيامبر به من فرمود در بستر او بخوابم و جان خويش را سپر او قرار دهم، بى درنگ اين مأموريت را پذيرفتم، خوشحال بودم كه در راه او كشته شوم. پيامبر رهسپار شد و من در بستر او خفتم، مردان مسلح قريش با اطمينان به اين كه پيامبر را خواهند كشت، هجوم آوردند، وقتى كه به درون خانه اى كه من در آن بودم ريختند، شمشير به دست برخاستم و از خود دفاع كردم، آن چنان كه خدا مى داند و مردم نيز از آن آگاه شدند».[3]