هارون خوددارى كرد و به او پيام فرستاد كه كسى را بفرستد تا امام را از او تحويل بگيرد، و گرنه او را آزاد خواهد كرد. هارون پس از دريافت اين پيام، دستور داد امام را تحويل گرفته به بغداد منتقل نمايند. حضرت كاظم در بغداد مدتى در زندان فضل بن ربيع و سپس در زندان فضل بن يحيى بود و آن گاه به دستور هارون آن حضرت را به «سندى بن شاهك» كه از دژخيمان و سرسپردگان دربار وى بود، تحويل دادند.[1]

شهادت جانگداز

با وجود آن كه پيشواى هفتم از سال 179 در بازداشت به سرمى برد، باز هارون از ناحيه او احساس خطر مى كرد، زيرا او را نقطه اميد روشنى مى دانست كه چشم مردم محروم و مستضعف، از چهارگوشه كشور اسلامى به سوى او دوخته شده، و او تبلور آرمان ها و افكار مسلمانان بود.

امام تا سال 183 در زندان بغداد به سر مى برد و در اين مدت، هارون از هرگونه فشار و تضييق نسبت به آن شخصيت مبارز فروگذار نكرد تا به پندار خود، حضرت را وادار به تسليم نمايد، ولى با مقاومت قهرمانانه امام رو به رو گرديد و ناكام ماند.

هارون كه تمام نقشه هاى خود را به منظور كاستن از نفوذ و قدرت پيشواى هفتم، و يا تسليم نمودن او، بى اثر مى ديد، سرانجام در سال 183طبق روال نفرت انگيز هميشگى زمام داران ستمگر و عوام فريب، كه دشمنان بزرگ خود را با وسايل ناجوانمردانه و پنهانى سر به نيست مى كنند (و مزوّرانه در تشييع جنازه آنان حاضر شده اشك تمساح مى ريزند!) مخفيانه دستور «مسموم كردن» امام را صادر كرد. اين دستور ـ طبق مشهور ـ توسط رئيس پليس بغداد يعنى «سندى بن شاهك» به مورد اجرا گذاشته شد و پيشواى هفتم با وضع دلخراشى در زندان