برگشت.[1]

بارى على بن يقطين در كوفه پرورش يافت و در جرگه شاگردان پيشواى هفتم قرار گرفت.

مقام علمى على بن يقطين

به گواهى دانشمندان علم رجال و مورخان، على از ياران و شاگردان برجسته پيشواى هفتم بوده و از محضر آن حضرت بهره ها برده و احاديث فراوانى نقل كرده است، ولى از امام صادق(عليه السلام) جز يك حديث نقل ننموده است .[2]

او، هم داراى شهرت و شخصيت اجتماعى بود و هم يكى از دانشمندان و رجال علمى زمان خود به شمار مى رفت و تأليفاتى به قرار زير داشت:

1. ما سئل عنه الصادق(عليه السلام) من الملاحم.[3]

2. مناظرة الشّاك بحضرته.[4]

3. مسائلى كه از محضر امام كاظم(عليه السلام)فرا گرفته بود.[5]

على بن يقطين با استفاده از مقام و موقعيت اجتماعى و سياسى كه داشت، منشأ خدمات ارزنده اى براى شيعه بود و چنان كه خواهيم گفت، پناه گاه استوارى براى شيعيان به شمار مى رفت.

وزارت على بن يقطين، چتر حمايتى براى شيعيان

در زمان حكومت منصور و هارون، قيام هاى مسلحانه پى در پى و متناوب علويان و بنى هاشم با شكست رو به رو گرديد و با شهادت رهبران اين نهضت ها