البته هنوز اين نهضت شكل نگرفته و موعد آن كه موسم حج بود، فرانرسيده بود، ولى سخت گيرى هاى طاقت فرساى فرماندار وقت مدينه، باعث شد كه آتش اين نهضت زودتر شعلهور شود. فرماندار مدينه كه از مخالفان خاندان پيامبر(صلى الله عليه وآله)بود، براى خوش خدمتى به دستگاه خلافت، و گويا به منظور اثبات لياقت خود! هرروز به بهانه اى رجال و شخصيت هاى بزرگ هاشمى را اذيت مى كرد. از جمله، آن ها را مجبور مى ساخت هر روز در فرماندارى حاضر شده خود را معرفى نمايند، او به اين هم اكتفا نكرده، آن ها را ضامن حضور يكديگر قرار مى داد و يكى را به علت غيبت ديگرى، مؤاخذه و بازداشت مى نمود![1]

يك روز «حسين صاحب فخ» و «يحيى بن عبدالله» را به خاطر غيبت يكى از بزرگان بنى هاشم سخت مؤاخذه كرد و به عنوان گروگان بازداشت نمود و همين امر مثل جرقه اى كه به انبار باروتى برسد، موجب انفجار خشم و انزجار هاشميان گرديده نهضت آن ها را جلو انداخت و آتش جنگ در مدينه شعلهور گرديد.

آغاز نهضت

چنان كه اشاره شد، رهبرى اين نهضت را «حسين بن على» مشهور به شهيد فخّ، نواده حضرت مجتبى، به عهده داشت. او يكى از رجال برجسته، با فضيلت و شهامت، و عالى قدر هاشمى بود. او مردى وارسته و بخشنده و بزرگوار بود و از نظر صفات عالى انسانى، يك چهره معروف و ممتاز به شمار مى رفت.[2]

او از پدر و مادر با فضيلت و پاك دامنى كه در پرتو صفات عالى انسانى خود