«خالد بن عبدالله قسرى»[1] ششصد هزار درهم پول به تو داده است، اينك بايد آن پول را تحويل بدهى.

ـ خالد چيزى نزد من ندارد.

ـ پس بايد پيش يوسف بن عمرو درعراق بروى. تا او تو را با خالد روبه رو كند.

ـ مرا نزد فرد پستى از قبيله ثقيف نفرست كه به من اهانت كند.

ـ چاره اى نيست، بايد بروى!

آن گاه گفت:

ـ شنيده ام خود را شايسته خلافت مى دانى و فكر خلافت ر ا در سر مى پرورانى، در حالى كه كنيززاده اى بيش نيستى و به كنيززاده نمى رسد كه بر مسند خلافت تكيه بزند.

ـ آيا خيال مى كنى موقعيت مادرم از ارزش مـن مى كاهد؟ مگر فراموش كرده اى كه «اسحاق» از زن آزاد به دنيا آمد ه بود، ولى مادر «اسماعيل» كنيزى بيش نبود; با اين حال خداوند پيامبران بعدى را از نسل اسماعيل قرار داد و پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) نيز از نسل او است.

آن گاه زيد، هشام را نصيحت نمود و او را به تقوى و پرهيزگارى دعوت كرد. هشام گفت:

ـ آيا فردى مثل تو مرا به تقوا و پرهيزگارى دعوت مى كند؟