نيست، به سختى او را مجازات مى كرد; چنان كه مالك بن انس كه آن همه مورد توجه منصور بود، بر اثر سعايتى كه از او نزد پسر عموى منصور نمودند، به دستور وى هفتاد تازيانه خورد! اين سعايت مربوط به فتوايى بود كه وى برخلاف ميل خليفه صادر نموده بود.[1]

قيام زيد بن على بن الحسين(عليه السلام) …

قيام زيد بن على بن الحسين(عليه السلام)

زيد بن على، برادر امام باقر(عليهما السلام) و از بزرگان و رجال با فضيلت و عالى قدر خاندان نبوت، و مردى دانشمند، زاهد، پرهيزگار، شجاع و دلير بود[2] و در زمان حكومت بنى اميه زندگى مى كرد.

زيد از مشاهده صحنه هاى ظلم و ستم و تاخت و تاز حكومت اموى فوق العاده ناراحت بود و عقيده داشت كه بايد با قيام مسلحانه، حكومت فاسد اموى را واژگون ساخت.

احضار زيد به دمشق

هشام بن عبدالملك، كه از روحيه انقلابى زيد آگاه بود، در صدد بود او را با دسيسه اى از ميان برداشته و خود را از خطر وجود او نجات بخشد.

هشام نقشه خائنانه اى كشيد تا از اين رهگذر به هدف پليد خود برسد. به دنبال اين نقشه، زيد را از مدينه به دمشق احضار كرد. هنگامى كه زيد وارد دمشق شد و براى گفتوگو با هشام به قصر خلافت رفت، هشام ابتداءاً او را با سردى پذيرفت و براى اين كه به خيال خود موقعيت او را در افكار عمومى پايين بياورد، او را تحقير كرد و جاى نشستن نشان نداد، آن گاه گفت:

ـ يوسـف بـن عمـرو ثقفـى (استاندار عـراق) به من گزارش داده است كه