در اين فكر بود كه چگونه با امام(عليه السلام) رو به رو شود و چه طرحى بريزد كه از موقعيت و مقام امام(عليه السلام)در انظار مردم كاسته شود؟!

حكومت نهائى از آنِ چه كسانى است؟

پيش از ورود امام باقر(عليه السلام) به دربار هشام، او به دربايانش گفت: وقتى كه محمد بن على وارد تالار شد، من او را مورد انتقاد و نكوهش قرار خواهم داد، وقتى كه سخنان من به پايان رسيد و ساكت شدم، شما نيز يكى پس از ديگرى او را مورد انتقاد و ملامت قرار دهيد. سپس اجازه ورود به آن حضرت داد. وقتى كه امام باقر گام در تالار قصر نهاد، با اشاره دست، به همه حاضران سلام كرد و نشست. هشام از اين كه حضرت به او به عنوان خليفه سلام نكرد و بدون اجازه او نشست، به شدت خشمگين شد و گفت: «اى محمد بن على!، همواره يكى از شما خاندان، بين مسلمانان اختلاف و تفرقه مى افكند و با علم اندك، مردم را به امامت خود فرا مى خواند و گمان مى كند او امام مردم است...» و سخنانى گستاخانه از اين قبيل ايراد كرد. وقتى سخنان او به پايان رسيد، درباريان حاضر يكى پس از ديگرى زبان به نكوهش و ملامت گشودند. وقتى كه همه ساكت شدند، امام به پا خاست و فرمود: مردم!، به كجا مى رويد و شما را به كدام سمت مى برند؟!، خداوند پيشينيان شما را بهوسيله ما هدايت كرد و آيندگان شما را نيز بهوسيله ما هدايت خواهد كرد، اگر شما ملك و پادشاهى زودگذر داريد، حكومت آينده از آن ما خواهد بود و بعد از حكومت ما هيچ ملك و پادشاهى نخواهد بود زيرا ما همان اهل عاقبت هستيم كه خداوند متعال درباره آنان مى فرمايد: والعاقبة للمتقين[1]. [2]

مُسابقه تيراندازى

اگر دربار حكومت هشام، كانون پرورش علما و دانشمندان و مجمع