سيصد هزار حديث كه شنيده بودم، انتخاب كردم[1]. احمد بن حنبل (241ق) هم كه مسندش شامل سيصد هزار حديث است، آن را از ميان بيش از هفتصد و پنجاه هزار حديث انتخاب كرد.[2] احمد بن فرات (م258ق) مى گفت: يك ميليون و پانصد هزار حديث يادداشت كرده ام كه از ميان آن ها در تأليفات خود، پانصد هزار حديث انتخاب كردم.[3]

ابـوداود (سليمـان بـن اشعـث سجستـانى، متـوفى 275ق) مؤلف سنن، مى گويد: پانصد هزار حديث از پيامبـر نوشتم، و از ميـان آن ها تعـداد چهـار هزار و هشتصد حديث در اين سنن گرد آوردم كه صحيح يا شبيه و نزديك به صحيح است.[4]

البته همواره حديث شناسان، در پرتو علم دراية الحديث و علم الرجال و با معيارهاى شناخته شده، احاديث صحيح و قابل اعتماد را شناسايى مى كنند و احاديث ضعيف را كنار مى گذارند، بنابراين جعل و تحريف هايى كه در گذشته رخ داده، باعث سقوط اعتبار همه احاديث نمى شود.

پيشگامى شيعه در تدوين حديث

شيعه به اين سياست فرهنگى، گردن ننهاد، بلكه به پيروى از اهل بيت(عليهم السلام)به نقل و كتابت و تدوين احاديث كه از زمان پيامبر آغاز كرده بود ادامه داد. على(عليه السلام)كه نزديك ترين شخص به پيامبر بود و بيش ترين ارتباط و حضور را در محضر آن حضرت داشت، سخنان پيامبر را جمع آورى كرد. از على(عليه السلام) پرسيدند: چگونه