دست، 7. حق پا، 8. حق شكم، 9. حق عورت، 10. حق نماز، 11. حق حج، 12. حق روزه، 13. حق صـدقـه، 14. حق قربانى، 15. حق سلطان، 16. حق معلم، 17. حق مالك برده، 18. حق رعيـت، 19. حق شاگردان، 20. حـق زن، 21. حـق برده، 22. حق مادر، 23. حق پدر، 24. حـق فـرزنـد، 25. حــق بـرادر، 26. حــق آزاد كننده برده، 27. حـق بنـده آزاد شده، 28. حق نيكوكار، 29. حـق مؤذن، 30.حق پيشنماز، 31. حق همنشين، 32. حـق همسـايه، 33. حـق رفيـق، 34. حـق شـريـك، 35. حـق مـال، 36. حق طلبكار، 37. حق معاشر، 38. حق خصم بر انسان 39. حق انسان بر خصم، 40. حق مشورت كننده، 41. حق رايزن 42. حق نصيحت خــواه، 43. حق نصيحت گو، 44. حق بزرگ، 45. حق كوچك، 46. حق سائل نيازمند، 47. حق مسئول، 48. حق شاد كننده انسان، 49. حق بد كنـنـده، 50. حق هم كيشان، 51. حق اهل ذمّه.

6. دستگيرى از درماندگان

يكى از ابعاد درخشان زندگانى امام چهارم، خدمات اجتماعى آن حضرت درآن عصر تاريك است. اين خدمات، چه در ايام بحرانى و پرآشوب مدينه مانند روزهاى «فاجعه حرّه» و چه در مواقع آرامش كه نيازمندان و تهى دستان در انتظار دست نوازش گرى بودند كه با لطف و كرم به سوى آنان دراز شود، هم چنان تا آخر عمر آن حضرت ادامه داشت. تاريخ، نمونه هاى برجسته اى از اين گونه خدمات آن امام را بازگو مى كند:

امام چهارم هزينه زندگى صد خانواده تهى دست مدينه را عهده دار بود .[1]

گروهى از اهل مدينه، از غذايى كه شبانه به دستشان مى رسيد، گذران