معيشت مى كردند، اما آورنده غذا را نمى شناختند. پس از درگذشت على بن الحسين تازه متوجه شدند شخصى كه شبانه مواد غذايى و خواربار براى آنان مى آورده، على بن الحسين(عليه السلام) بوده است![1]

او شبانـه به صورت ناشناس انبان نان و مواد غذايى را شخصا ًبه دوش مى كشيد و به درِ خانه فُقرا مى برد و مى فرمود: صدقه پنهانى آتش خشم خدا را خاموش مى سازد.[2] اهـل مدينـه مـى گفتنـد: مـا صدقـه پنهانـى را هنگامى از دست داديم كه على بن الحسين در گذشت.[3]

حضـرت سجـاد در طـول سـال هـا بـه قـدرى انبـان حـاوى آرد و ديگـر مـواد غـذايى را بـه دوش كشيـده شخصاً به در خانه فقرا برده بود كه شانه حضرت كوفته شده و پينه بسته بود، بـه طورى كه پس از شهادت آن حضرت، هنگام غسل دادن جنازه اش، اين كوفتگى توجـه حاضران را جلب كرد و وقتى از علت آن پرسيدند، پاسخ شنيدند كه: اين، اثر حمل شبانه كيسه ها و انبان هاى پر از مواد غذايى به درِ خانه فقرا است.[4]

7. كانون تربيتى

هنگام ظهور اسلام، بردگى در سراسر جهان آن روز ـ حتى در مهد تمدن آن