امّا در اين فاجعه بزرگ، خانه امام زين العابدين و بنى هاشم از تعرض مصون ماند و به همين جهت ده ها خانواده مسلمان درمدت محاصره شهر، به خانه آن حضرت پناهنده شده و از خطر نجات يافتند.

«طبـرى» مى نويسد:

هنگامى كه يزيد، مسلم بن عقبه را به مدينه فرستاد بدو گفت:

على بن الحسين در كار شورشيان دخالتى نداشته است، دست از او باز دار و با وى به نيكى رفتار كن.[1]

شيخ «مفيد» نيز مى نويسد:

مسلم بن عقبه وقتى وارد مدينه شد على بن الحسين(عليه السلام) را خواست. وقتى على بن الحسين حاضر شد او را نزديك خود نشاند و احترام كرد و گفت: اميرالمؤمنين مرا سفارش كرده است كه به تو نيكى و بخشش كنم، و حساب تو را از ديگران جدا سازم. على بن الحسين او را سپاس گفت. آن گاه مسلم به اطرافيان خود گفت: استر مرا براى او زين كنيد و به او گفت: به ميان خانواده ات برگرد، گويا آنان را ترسانيديم و شما را بـه سبب آمدنت به اين جا به زحمت افكنديم، و اگر در دست ما چيزى بود، چنان كه سزاوار هستى، تو را صله مى داديم.[2]

به دلائلى كه در سيره امام چهارم خواهيم گفت، شك نيست كه يكى از علل رفتار مسلم آن بود كه على بن الحسين(عليه السلام) از آغاز شورش، خود را كنار كشـيد و با شورشيان همداسـتان نگشت; اما اين نيز مسلّم است كه شهادت حسين بن على(عليه السلام)براى حكومت يزيد گران تمام شده بود و هنوز حكومت وى به علت اين جنايت بزرگ تحت فشار افكار عمومى بود، از اين رو يزيد نمى خواست با آزار خاندان امامت، خود را بدنام تر سازد.