مدينه عصر پيامبر گذشته نيز، چنين بوده است[1]. در نتيجه مردم شام كردار معاويه پسر ابوسفيان و پيرامونيان او را سنت مسلمانى مى پنداشتند.

معاويه در حدود 42 سال در دمشق امارت و خلافت كرد. در حدود پنج سال از طرف خليفه دوم، و در حدود دوازده سال از طرف خليفه سوم امير شام بود. كمتر از پنج سال هم در زمان خلافـت اميرمؤمنان علـى بـن ابى طالب(عليه السلام) و در حـدود شش ماه نيز در خلافت ظاهرى امام حسن(عليه السلام) حكومت شام را به دست داشت. چيزى كمتر از بيست سال هم عنوان خلافت اسلامى را يدك مى كشيد.[2]

تبليغات زهراگين

معاويه در اين مدت نسبتاً طولانى مردم شام را طورى پرورش داد كه فاقد بصيرت و آگاهى دينى باشند، و در برابر اراده و خواست معاويه بى چون و چرا تسليم گردند.

معاويه در طى اين مدت نه تنها از نظر نظامى و سياسى مردم شام را تحت سلطه خود قرار داد، بلكه از نظر فكرى و مذهبى نيز مردم آن منطقه را كور و كر و گمـراه بار آورد تا آن چـه او بــه عنـوان تعليمـات اسلام بـه آنـان عرضـه مى كنـد، بى هيچ اشكالى بپذيرند! ا و با مكر و شيطنت خاصى كه داشت، در اين زمينه به كاميابى هاى بزرگى دست يافت كه درخور توجه است. دسيسه هاى او را در وارونه نشان دادن چهره درخشان مرد بزرگى مثل على(عليه السلام)، و ايجاد بدعت ناسزاگويى به آن حضرت، همـه مى دانيم. پس از شهادت عمار ياسر (سرباز نود ساله و مبارز ديرين و نستوه اسلامى) در جنگ صفين در ركاب على(عليه السلام)، كه پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) شهادت او را به دست ستمگران پيشگويى كرده بود، معاويه با ترفند عوام فريبانه اى در ميان سپاه شام شايع ساخت كه قاتل عمار، على است،