آورد و زمينه را براى قيام فراهم ساخت.

«حسـن بـن على بـن شعبه»، از دانشمندان بزرگ قرن چهارم، در كتاب «تحف العقول» خطبه اى را از امام حسين(عليه السلام) را نقل كرده كه محل و تاريخ ايراد آن روشن نيست، ولى قرائن و شواهد و محتواى خطبه نشان مى دهد كه اين همان خطبه اى است كه حضرت در «مِنى» ايراد نموده است. ما به مناسبت بحث، ترجمه بخش هايى از اين خطبه را در زير مى آوريم:

...اى رجال مقتدر! شما گروهى هستيد كه به دانش و نيكى و خيرخواهى شهرت يافته ايد، در پرتو دين خدا در دل هاى مردم، عظمت و مهابت يافته ايد، شرافتمند از شما حساب مى برد و ضعيف و ناتوان شما را گرامى مى دارد، و كسانى كه با شما هم پايـه و درجـه اند و بر آن ها حق نعمتى نداريد شما را بر خود مقـدم مى دارند... من بر شما، كه (به سبب سوابق و ايمانتان) برگردن خدا منت مى نهيد!، مى ترسم كه از طرف خدا بر شما عذاب و گرفتارى فرود آيد، زيرا شما به مقام بزرگى رسيده ايد كه ديگران دارا نيستند و بر ديگران برترى يافته ايد، نيكان و پاكان را احترام نمى كنيد، در صورتى كه شما به خاطر خدا در ميان مردم مورد احترام هستيد.

شما به چشم خود مى بينيد كه پيمان هاى الهى را مى شكنند و با قوانين خدا مخالفت مى كنند، ولى بيم و هراسى به خود راه نمى دهيد. از نقض عهد و پيمـان پدرتان بـه هـراس مى افتيـد، ولـى به اين كه پيمان هاى رسول خدا شكسته يا خـوار و بى مقدار گشته است، هيچ اهميتى نمى دهيد. افراد كور و لال و زمين گير در كشور اسلامى بدون سرپرست و مراقبت مانده اند و برآن ها رحم نمى شود، امّا شما در خور موقعيت و منزلت خويش كارى نمى كنيد، و با كسى هم كه وظيفه خود را در اين مورد انجام مى دهد، يارى و همكارى نمى كنيد، و با سازش و همكارى و مسامحه با ستمگران، خـود را آسوده مى داريـد. خداوند فرمـان جلوگيرى از منكـرات و بازداشتن مردم از آن ها را داده است، ولى شما