حقوق ملت را پايمال كردى، والسلام .[1]

2. سخنرانى كوبنده و افشاگرانه دركنگره عظيم حج

يك (يا دو سال) پيش از مرگ معاويه كه فشار و تضييقات نسبت به شيعيان از طرف حكومت وى به اوج شدت رسيده بود، امام حسين(عليه السلام) به حج مشرف شد و در حـالى كه «عبدالله بــن عباس» و «عبدالله بـن جعفر» آن حضرت را همراهى مى كردند، از «صحابه» و «تابعين» و بزرگان آن روز جامعه اسلامى كه به پاكى و صلاح شهرت داشتند، و نيز عموم بنى هاشم خواست كه در چادر او واقع در «مِنى» اجتماع كنند. بالـغ بر هفتصد نفر از تابعين و دويست نفر از صحابه در چادر آن حضرت گرد آمدند. آن گاه امام به پا خاست و سخنانى به اين شرح ايراد كرد:

«ديديد كه اين مرد زورگو و ستمگر با ما و شيعيان ما چه كرد؟ من در اين جا مطالبى را با شما در ميان مى گذارم، اگر درست بود، تصديق، و اگر دروغ بود، تكذيب كنيد. سخنان مرا بشنويد و گفتار مرا بنويسيد; وقتى كه به شهرها و ميان قبائل خود برگشتيد، با افراد مورد اعتماد و اطمينان درميان بگذاريد و آنان را به رهبرى ما دعوت كنيد، زيرا مى ترسم اين موضوع (رهبرى امت توسط اهل بيت) به دست فراموشى سپرده شود و حق نابود و مغلوب گردد».

امام سپس فضيلت ها و سوابق درخشان پدرش اميرمؤمنان(عليه السلام) و خاندان امامت را برشمرد و بدعت ها و جنايت ها و اعمال ضد اسلامى معاويه را تشريح كرد[2] و بدين وسيله يك حركت عظيم تبليغى را برضد حكومت پليد معاويه پديد