پدرانت هنوز در جاهليت به سر مى برديد و بزرگ ترين شرف و فـضيلت شما، رنج و مشقت دو سفر زمستانى و تابستانى به يمن و شام بود، ولى خداوند در پرتو رهبرى ما خاندان، شما را از اين زندگى نكبت بار نجات بخشيد.

اى معاويه! يكى از سخنان تو اين بود كه در ميان اين امت ايجاد اختلاف و فتنه نكنم. من هيچ فتنه اى بزرگ تر و مهم تر از حكومت تو بر اين امت سراغ ندارم! ديگر از سخنان تو اين بود كه مواظب رفتار و دين خود، و امت محمد(صلى الله عليه وآله)باشم. من (وقتى به وظيفه خود مى انديشم و به دين خود و امت محمد(صلى الله عليه وآله)نظـــر مى افكنم) وظيفه اى بزرگ تر از اين نمى دانم كه با تو بجنگم، و اين جنگ، جهاد در راه خدا خواهد بود، و اگر (به خاطر يك رشته عذرها) از قيام برضد تو خوددارى كنم از خدا طلب آمرزش مى كنم (چون ممكن است آن عذرها در پيشگاه خدا پذيرفته نباشد) و از خدا مى خواهم مرا به آن چه موجب رضا و خشنودى اوست، ارشاد و هدايت كند.

اى معاويه! ديگر از سخنان تو اين بود كه: اگر من به تو بدى كنم، با من بدى خواهى كرد و اگر با تو دشمنى كنم، دشمنى خواهى نمود. بايد بگويم: در اين جهان نيكان و صالحان همواره با دشمنى بدكاران رو به رو بوده اند، و من اميدوارم دشمنى تو زيانى به من نرساند و زيان بدانديشى هاى تو بيش از همه متوجه خودت گردد و اعمال تو را نابود سازد، پس هرقدر مى توانى دشمنى كن!.

اى معاويه! از خدا بترس و بدان كه گناهان كوچك و بزرگت همه در پرونده خدايى ثبت شده است. اين را نيز بدان كه خداوند جنايات تو را كه به صِرفِ ظن و گمان، مردم را مى كشى، و به محض اتهام، آنان را بازداشت و گرفتار مى سازى، و كودكى شراب خوار و سگ باز را به حكومت رسانده اى، هرگز به دست فراموشى نخواهد سپرد.

تو با اين كار، خود را به هلاكت افكندى، دين خود را تباه ساختى، و