مناظرات كوبنده امام مجتبى(عليه السلام) با سران بنى اميه

امام حسن مجتبى(عليه السلام) هرگز در بيان حق و دفاع از حريم اسلام نرمش نشان نمى داد. او علناً از اعمال ضد اسلامى معاويه انتقاد مى كرد و سوابق زشت و ننگين معاويه و دودمان بنى اميه را بى پروا فاش مى ساخت.

مناظرات و احتجاج هاى مهيج و كوبنده حضرت مجتبى(عليه السلام) با معاويه و مزدوران و طرفداران او نظير: عمرو عاص، عتبة بن ابى سفيان، وليد بن عُقْبه، مغيرة بن شعبه، و مروان حكم، شاهد اين معنا است.[1]

حضرت مجتبى(عليه السلام) حتى پس از انعقاد پيمان صلح كه قدرت معاويه افزايش يافت و موقعيتش بيش از پيش تثبيت شد، بعد از ورود معاويه به كوفه، بر فراز منبر نشست و انگيزه هاى صلح خود و امتيازات خاندان على را بيان نمود و آن گاه در حضور هر دو گروه با اشاره به نقاط ضعف معاويه با شدت و صراحت از روش او انتقاد كرد.[2]

پس از شهادت اميرمؤمنان و صلح امام حسن(عليه السلام) خوارج، تمام قواى خود را برضد معاويه بسيج كردند. در كوفه به معاويه خبر رسيد كه «حوثره اسدى»، يكى از سران خوارج، برضد او قيام كرده و سپاهى دور خود گرد آورده است. معاويه، براى تثبيت موقعيت خود و براى آن كه وانمود كند كه امام مجتبى(عليه السلام)مطيع و پيرو اوست، به آن حضرت كه راه مدينه را در پيش گرفته بود، پيام فرستاد كه شورش حوثره را سركوب سازد و سپس به سفر خود ادامه دهد!

امام(عليه السلام) به پيام او پاسخ داد و فرمود: من براى حفظ جان مسلمانان دست از سر تـو بر داشتم (از جنگ با تـو خوددارى كردم) و ايـن معنا موجـب نمى شود كه از جانب تو با ديگران بجنگم. اگر قرار به جنگ باشد، پيش از هر كس بايد با