پيش از شروع جنگ نيز، به دستور پدر، همراه عمار ياسر و تنى چند از ياران اميرمؤمنان(عليه السلام) وارد كوفه شد و مردم كوفه را جهت شركت در اين جهاد دعوت كرد.[1] او وقتى وارد كوفه شد كه هنوز «ابوموسى اشعرى»، يكى از مهره هاى حكومت عثمان، برسركار بود و با حكومت عادلانه اميرمؤمنان(عليه السلام) مخالفت نموده و از جنبش مسلمـانـان در جهـت پشتيبانـى از مبـارزه آن حضرت با پيمان شكنان جلوگيرى مى كرد، با اين حال حسن بن على(عليه السلام) توانست به رغـم كارشكنى هاى ابوموسى و همدستانش، متجاوز از 9 هزار نفر را از شهر كوفه به ميدان جنگ گسيل دارد.[2]

3. در جنگ صِفّين

در جنگ صفين نيز، در بسيج عمومى نيروها و گسيل داشتن ارتش اميرمؤمنان (عليه السلام) براى جنگ با سپاه معاويه، نقش مهمى به عهده داشت و با سخنان پرشور و مُهَيّج خويش، مردم كوفه را به جهاد در ركاب اميرمؤمنان(عليه السلام)و سركوبى خائنان و دشمنان اسلام دعوت مى نمود. [3]

آمادگى او براى جانبازى در راه حق به قدرى بود كه اميرمؤمنان در جنگ صفين از ياران خود خواست كه او و برادرش حسين بن على(عليه السلام) را از ادامه جنگ با دشمن بازدارند تا نسل پيامبر(صلى الله عليه وآله) با كشته شدن اين دو شخصيت از بين نرود.[4]

بررسى علل صلح امام حسن(عليه السلام) …